Dit is wat mijn coachee Elina (35 jaar) mij deze week vertelde:
Elke keer als ik dapper besluit om afstand te nemen van mijn vader omdat ik behoefte heb aan mijn eigen ruimte, dan weet hij precies wat hij moet doen en zeggen zodat ik zwicht.
Hij belt me dan op ‘dat het niet goed met hem gaat.` En dan stap ik toch weer in de auto en rij ik naar hem toe, ook al voel ik de tegenzin in alle vezels van mijn lichaam.
Als ik de deur opendoe en alle rommel in huis zie, loop ik meteen naar de keuken door om soep voor hem te maken, zodat hij eerst wat gezonds binnen krijgt. Mijn zorgende karakter gaat meteen `aan´.
Ondertussen roept hij vanuit de woonkamer of ik kan helpen met iets op internet opzoeken. Hij heeft geen mobiele telefoon en weet niet hoe dat allemaal werkt, dus tja, dat doe ik dan maar.
Ik ben nog niet klaar met dat opzoeken en hij vraagt alweer iets anders voor hem te doen. Zo blijft het doorgaan van het een na het ander. Totdat ik mezelf van binnen helemaal opvreet.
Waarom laat hij mij dat allemaal doen? Zegt ze tegen me, duidelijk geïrriteerd.
Dan leg ik uit: iemand kan alleen over je grenzen heen lopen als JIJ de ander erover heen laat lopen.
Impopulair statement: Je láát iemand over je grenzen heen laten lopen
Want dat is wat je doet, spiegel ik haar. En ook vertel ik haar dat ze daar kan ze niks aan doen, omdat ze nooit heeft geleerd hoe je duidelijk kan aangeven wat je grens is.
Weet je wat jouw grens is? Vraag ik haar.
Ik geef haar een rol tape en vraag haar haar grens op de vloer te plakken.
Alleen al bij de uitleg van de oefening gaan de tranen stromen van ontlading.
Dat had ze überhaupt nog nooit zo concreet ervaren. Wat is haar grens eigenlijk?
We hebben geen haast en nemen de tijd voor dit prachtige transformerende proces, waar ik zo intens van geniet om getuige van te mogen zijn.
Ze straalt door haar tranen heen, terwijl ze haar grens voor het eerst zo duidelijk en bewust op de grond voor haar ziet.
Wel erover praten maar niet voelen wat je grens is.
Goed, zeg ik, nu stap 2. Ga maar ergens in de ruimte staan en dan ga ik jouw vader spelen. Ik loop de praktijk ruimte uit en kom daarna weer binnen, als “haar vader”. Ik loop op haar af en vraag haar meteen van alles om te doen, ik heb ook een groot pakket bij me (dat representeert de ballast die ik haar wil geven), ik loop zo over haar grens heen, ik duw het pakket in haar handen en ik plof demonstratief onderuit gezakt neer in de fauteuil. “Zo, heb je nog soep?” vraag ik haar.
Perplex staart ze me aan met het pakket. “Ehhh , ja natuuulijk, ik ga de soep voor je halen.” En daarna zegt ze: “Ja zo gaat dat dus altijd”.
Bizar he, ik ben haar vader niet maar systemisch heeft zich exact hetzelfde patroon afgespeeld.
Sta jij voor je grens of erachter?
Als eerste spiegel ik haar: Waar ligt jouw grens? Ze wijst. Daar. “OK”, zeg ik. “En waar sta jij??” Vraag ik haar. Ze is er áchter gaan staan. In plaats van ervoor. Daarom was ik er al over heen gelopen voordat ze er iets tegen in kon brengen. Ohhhh, nu ziet ze het. Dat is eigenlijk zo logisch, dat had ze zich nooit gerealiseerd.
Ik vraag haar een stap naar voren te doen en vóór haar grens te staan. Ik vraag haar wat er nu anders voelt in haar lichaam. Ze voelt zich krachtiger. En ik zie het meteen aan haar ademhaling. Ik vraag haar of ze dat zelf ook doorheeft.
Je ademhaling als eerste signaal van je eigen grens voelen
“O, ja, ik kan eindelijk doorademen!” zegt ze opgelucht.
“Ik voel me meer ontspannen en tegelijk steviger. Wat heerlijk dit. Nou kom maar op, pap!” Lacht ze me toe.
Ze bedoelt dat ik opnieuw de praktijk ruimte kan komen inlopen om te ervaren wat er nú gebeurt als ik op haar grens afloop.
Ben jij ook benieuwd wat er dan gebeurt? Lees dan volgende week mijn vervolg Blog over Grenzen aangeven.
****************
Deze blog was bedoeld om je ervan bewust te laten worden dat je ademhaling de allereerste stap is om goed te kunnen voelen wat je grens is, zodat je zelf meer ownership hebt wáár je gaat staan en hoe je je opstelt ten opzichte van de ander.
Als je alleen maar in je hoofd zit, dan zit je hoog in je lichaam. Dan mis je gronding en dan walst de ander zo over je grens heen, omdat jij niet genoeg aanwezig bent in je eigen lichaam. Dat gronden kan je leren.
Wil jij de gratis korte-adem-meditatie ontvangen zodat je meer kan zakken in je lichaam?
In mijn volgende blog ga ik verder op wat er daarna gebeurde in de sessie met mijn coachee.
Dit was mijn eerste blog in een reeks over grenzen aangeven, om je bewust te worden hoe belangrijk je ademhaling is als tool om dichtbij jezelf te blijven en niet over je grenzen heen te gaan.